Volleybalvereniging Volley Zuid
Welkom bij Volley Zuid, de leukste volleybalvereniging van Rotterdam. Volley Zuid is een vereniging waar iedereen zich thuis voelt. Een club waar je zowel competitief als recreatief kunt spelen. Volley Zuid heeft ongeveer 250 leden die uit Rotterdam komen maar ook uit randgemeenten als Bergschenhoek, Barendrecht, Ridderkerk en de Hoeksche Waard. Er is een bloeiende jeugdafdeling met bijna 100 leden. Voor jongeren die al enkele jaren spelen maar ook voor beginners en de allerkleinsten die net kennismaken met volleybal. Volley Zuid organiseert naast het volleybal elk jaar veel activiteiten, van quizavonden en jeugdkampen tot themafeesten. De vereniging biedt een dwarsdoorsnede van de Rotterdamse samenleving en neemt komend seizoen haar maatschappelijke verantwoordelijkheid als Sportplus vereniging. Kortom een gezellige, actieve en gezonde vereniging met een Rotterdamse mentaliteit. Kom een keer langs.
1949 Oprichting Z.V.C.
Een groepje leden van het Zuider Volkshuis aan de Brink probeerde wat te volleyballen. Onder de naam “Snelwiek” werd men op 1 sept. 1949 lid van de Volleybal Bond. In het gymzaaltje aan de Heer Daniëlstraat werd onder leiding van Piet Moerman getraind en gespeeld. Op 17 juni 1953 werd de vereniging voortgezet onder de naam Z.V.C. ofwel Zuider Volley Club. Door veel en hard trainen bereikte Piet met het 1e damesteam de landelijk hoogste klasse! Vrijwel alle speelsters, onder wie Cis Klip (erelid van het huidige Volley Zuid en nog bijna elke zaterdag op de tribune aanwezig!), speelden en trainden ook in het Rotterdams team; twee van de dames zelfs in het Nationale team!
Gloriejaren
Op 12 velden (!) tegelijk werd de competitie gespeeld in de Energiehal (waar nu de nieuwe uitbreiding van Diergaarde Blijdorp ligt). Voor de trainingen en wedstrijden werden later de gymzaaltjes verruild voor sportzalen. In 1983 waagden Z.V.C. en H.P.V. de sprong naar de nieuwe sporthal van het Mercatus College. In 1989 vierde Z.V.C. haar 40-jarig jubileum en sloot hiermee haar bestaan af door een fusie met ROVOK.
1956 Oprichting Jong Pendrecht
Door vier enthousiaste jongeren werd, op een schoolpleintje aan de Sommelsdijkstraat, in de nieuwbouwwijk Pendrecht, wekelijks volleybal gespeeld. Tussen een trapleer en raamkozijn gespannen touw als net en een lederen voetbal. Dat waren de beschikbare materialen. Gebroken raampjes moesten ze zelf betalen, dmv een tijdelijke contributieverhoging. (van 30 cent naar 35 cent per week) Later konden ze terecht in een sportzaaltje aan de Voornse Vliet. Een zaal zonder kleedkamers, laaghangende balken en een potkachel prominent in het speelveld. Leden van het eerste uur, Ruud van Zwol, Jan ter Mors, Lenie de Leeuw en Nel van Bochhove, legden contact met de Nevobo en in 1958 kon er gestart worden met deelname aan een Nevobo-competitie. Wedstrijden werden aanvankelijk gespeeld in de Energiehal, later zouden ze spelen in de Wielewaal en sporthal De Enk. Na het pionieren in Volleyballand was het Peter Stobbelaar die er voor zorgde dat de vereniging in de jaren 60 een grote bloei doormaakte. Eind jaren ’60 waren de eerste teams al opgerukt naar de 1e klasse. Begin jaren ’70 speelde het eerste Damesteam in de landelijke hoofdklasse, vergelijkbaar met de huidige Eerste Divisie. De daaropvolgende jaren kenden wisselende successen. In 1988 is Jong Pendrecht gefuseerd met H.P.V. in de nieuwe clubnaam HJPV.
Lees een uitgebreid en gedetailleerd verslag van de Historie Jong Pendrecht
1966 (17 oct.) Oprichting H.P.V.
De volleybalvereniging H.P.V. was aanvankelijk een onderdeel van de personeelsvereniging van het elektrotechnisch installatiebedrijf De Hoop (gevestigd aan de Sluisjesdijk/Willingestraat). Vandaar ook de naam: Hoop’s PersoneelsVereniging. Initiatiefnemer van de volleybalafdeling van H.P.V. was de heer Wentzel, leraar op de bedrijfsschool van De Hoop. De oprichtingsdatum was 17 oktober 1966.
Aanvankelijk werd er ’s maandagsavonds getraind in het gymnastieklokaal aan de Hoogvlietstraat (Tarwewijk) met als eerste trainer J.Tromp. In september 1967 verhuisde de training naar de gestapelde gymzalen van LTS “de Vaan” aan de Montessoriweg (inmiddels gesloopt). De contributie bedroeg toentertijd fl.1,75 voor personeel en fl.2,50 voor “buitengewone leden” per maand. Het embleem op het donkerblauwe shirt bestond uit een anker met gele streep (het logo van de Hoop). In de zomervakanties werd er buiten getraind op het terrein van de korfbalafdeling van H.P.V. in Zuidwijk aan de Keyenburg (omdat daar niet alleen gevolleybald werd, ook wel keilenburg genoemd). Voor de competitiewedstrijden was sporthal de Enk meer dan tien seizoenen de thuisbasis.
Bij het vijfjarig bestaan in 1971 speelden er twee heren- en een damesteam in het blauwe tenue van H.P.V.. Spelverdeler van heren 1 (derde klasse) was de legendarische Ed Hart.
Halverwege de jaren zeventig werd De Hoop onderdeel van het GTI-concern en werden de personeelsactiviteiten gesaneerd. Op dat moment werkte alleen voorzitter Wentzel nog bij De Hoop, dus er was weinig hoop voor de volleyballers. Gevolg van de sanering was dat de volleybalafdeling verder moest als zelfstandige sportvereniging. Bij de Kamer van Koophandel werd de club ingeschreven als HPV (zonder puntjes), want de lettercombinatie had de oorspronkelijke betekenis verloren. Over een nieuwe naam met dezelfde afkorting werd het toenmalige bestuur het niet eens, ondanks briljante voorstellen als “Hight, Power and Velocity”, “Honos Praemium Volliballis”, “Habemus Papam Volliballis” en ”Heerlijk Prettig Volleybal”. Het bleef de betekenisloze lettercombinatie HPV. De clubkleur was inmiddels appelgroen.
Na de Vaan trainde HPV lange tijd in IJsselmonde. Eerst in de dubbele gymzaal aan de Hollandse Tuin; weer later werd de Klamdijk de vertrouwde trainingsplek (inmiddels gesloopt). Zonder kantine moest de na de trainingsarbeid noodzakelijke versnapering worden genuttigd in plaatselijke horecagelegenheden als café Keizerswaard in het gelijknamige winkelcentrum en café de Pint aan de Hordijk (met een bejaarde Russische achter de tap).Eind jaren zeventig beleefde de club zijn culturele hoogtepunt. Vier seizoenen lang kregen de leden het enige literair verantwoorde volleybalclubblad ter wereld: HaPriVé. Hans van der Neut en Koos Kuyl richtten het blad op; daarna stonden er namen als Peter en Albert van der Veen en Ben van der Stap in het colofon. Na vier jaar waren de dichtaders en schrijfklieren leeg en kon de stencilmachine naar het museum.
Na lange onderhandelingen werd in 1982 samen met Z.V.C. (Krijn Gutteling), de NeVoBo (Jürgen Löffler) en een badmintonvereniging de Stichting Sportcomplex Lombardijen (S.S.L.) opgericht, een opstapje om samen in de splinternieuwe sporthal van het Mercatus College aan de Spinozaweg te gaan spelen. Wedstrijden en trainingen voor het eerst op één locatie: een ongekende luxe! Aanvankelijk zou de S.S.L. ook de kantine van de sporthal ook gaan exploiteren, maar dat ging op het laatste moment niet door. Daar zijn toen nog heuse rechtszaken voor gevoerd door de stichting. Met als resultaat een behoorlijke afkoopsom en een langdurig gunstige huurprijs. Het moest nog 23 jaar duren voordat de exploitatie van de kantine in handen kwam van de sporters…
Op het getalsmatige hoogtepunt van de clubgeschiedenis (in 1984) waren er 130 leden. Heren 1 speelde in de subtop van de tweede klasse, het hoogste vrouwenteam slaagde er maar niet in weg te promoveren uit de derde klasse. Er was ook een bloeiende jeugdafdeling. Kort na het hoogtepunt duikelde het ledental weer snel onder de honderd. Misschien lag dat aan het tenue; we waren overgestapt op een kleurencombinatie die erg veel lijkt op het shirt dat Feyenoord een paar seizoenen geleden in uitwedstrijden droeg: onbestemd licht blauw met wit. Met die club is het daarna ook niet meer goed gekomen.
Aan het eind van het seizoen 1986-1987 was er een dramatische leegloop in het bestuur en bij de (actieve) leden. Het F-woord zoemde al enige jaren rond in de volleybalkantines van Rotterdam-Zuid (met Gerard van der Kley als een van de initiators). De fusie met Jong Pendrecht die eind 1986 nog in een emotionele extra ledenvergadering was afgewezen, werd onvermijdelijk. Na een seizoen samenwerken, volgde in 1988 de fusie met Jong Pendrecht.
Met deze fusie kwam een einde aan het 22-jarige bestaan van HPV. En aan het 22-jarig voorzitterschap van “mister HPV”, de heer Wentzel, die zich hierna uit de volleybalwereld terugtrok. Omdat de sfeer in de fusievereniging (niet alleen door de getalsmatige verhouding) nogal werd gedomineerd door de JP-cultuur, verdwenen veel oud-HPV-ers in de eerste jaren na de fusie.
Uit de vergeelde notulen uit de begintijd van H.P.V. duiken namen op als: H.M.Wentzel (vz), Nel Wijnoogst-Wentzel (pm), mej. W.Teegelaar (secr), Ed Hart (2e vz), Peter v/d Veen (secr), Leonie Verpoort (secr).
Ex-HPV-ers die anno 2010 (al dan niet vanaf de tribune) lid zijn van VZ: Ed en Carola Hart, Jan Mulder, Frank Dankerlui, Bertina Neven, Daan Jacobs en zijn broer Leo (die dit stukje schreef).
Bestuursleden uit die tijd o.a.: H.M.Wentzel (vz), Mej.N.Wentzel (pm), mej. W.Teegelaar (secr), Ed Hart (2e vz), P.v/d Veen (secr), L.M.Verpoort (secr ), Leo Jacobs (secr), Nel Wijnoogst (pm)
1968 Oprichting ROVOK
De volledige naam was Rotterdamse Volleybal Klub. ROVOK is gestart als afdeling van sportclub D.R.L. waarvan nog steeds de voetbalclub DRL bestaat, en is in 1968 als zelfstandige volleybalvereniging verder gegaan. ROVOK fuseert in 1990 met Z.V.C. en gaat verder onder de naam Avital’90.
1988 Fusie H.P.V. en Jong Pendrecht in HJPV
Omdat het ledental van H.P.V. ver onder de honderd was gedaald, en daardoor het besturen van de vereniging zwaar op de schouders van enkele leden rustte, heeft H.P.V. contact gezocht met J.P. om tot een fusie te komen. In 1988 werd hieruit HJPV gevormd, een combinatie van de oude verenigingsletters; later werd daaruit, via een prijsvraag in het clubblad “Touché”, “Heel Je Passie Volleybal” verzonnen. Gevolg hiervan was dat de Wielewaal werd verlaten voor sporthal Mercatus, omdat deze wat ‘intiemer’ was. Het tenue bestond in het begin uit een lichtgrijs shirt met op de borst het HJPV-logo (net en letters) en een rood broekje. Later werd gekozen voor het unieke en snel bekende donkerblauw met fuchsiaroze. HJPV fuseert na 10 jaar en een geringe afname in ledental met Avital’90, om samen het volleybal onder de naam Volley Zuid weer op te laten bloeien in Rotterdam Zuid. Bestuursleden uit die tijd o.a.: Peggy Huis (vz), Ron Daalmans (secr), Bert Zwijnenburg (pm 1956-1996!), Jaap Damstra (tc), Jan Muller (sc), Ed Hart (ws), Wim Wols (sc), Art den Boer, Gert den Boer, Gert Rouw (jc), Simone Hadders (tc), Wim Albers (tc), Annemiek Zwijnenburg (tc), Ed Andriessen (tc), René Schollaart (pm/vz) en Arnoud Dumont (pm).
1990 Fusie ROVOK en Z.V.C. in Avital’90
In dit jaar wordt de nieuwe club opgericht met de voornaam van Avital Selinger, in die tijd dé spelverdeler van de nationale herenselectie die enthousiast via het Bankrasmodel naar de internationale top opstoomden. Avital heeft via een persoonlijke brief toestemming gegeven voor het gebruik van zijn naam. Ter gelegenheid van de oprichting van Avital’90 was er een feestavond waarbij Avital Selinger in hoogst eigen persoon aanwezig was! Z.V.C. trainde en speelde in sporthal Mercatus, en Avital’90 bleef dat na de fusie ook doen.
Het tenue van Avital’90 bestond uit een lichtblauw shirt met logo en een wit broekje. Na acht jaar werd na lang overleg met de leden toch besloten te fuseren met (“aartsvijand”) HJPV en werd gekozen voor de naam Volley Zuid. Bestuursleden uit die tijd o.a.: Karen Levering (vz), Hennie Brand en Karin Weijers (secr), Adrie Fransen (pm), Netty Verberk (ws en tc), Kees van Eenige (tc/jc).
1998 Fusie Avital’90 en HJPV in Volley Zuid
Na jaren van trainen en spelen door beide verenigingen in sporthal Mercatus, en een al jarenlang intens contact tussen de besturen van beide verenigingen, stemde uiteindelijk ook de leden van beide verenigingen in tot een fusie. Hiermee bestond er nog maar één volleybalvereniging binnen de stadsgrenzen van Rotterdam Zuid: VOLLEY ZUID. Begin 2000 werd Volley Zuid, door Bureau Sociale Ontwikkeling, Recreatie Rotterdam en TV Rijnmond, uitgeroepen tot “Ons Kluppie 1999”. Van 2001-2005 vond Timmers Makelaardij, na jaren een spandoek te hebben gehad, Volley Zuid een ideale uithangbord om hun naamsbekendheid in de regio te kunnen vergroten. Zodoende waren zij in die jaren hoofdsponsor, en heette de club Timmers/Volley Zuid! De vereniging speelde toen in blauwe shirts met hun logo, en zwarte broekjes. Eind 2004 krijgt Volley Zuid, door vertrek van Iwan Herboldt, de mogelijkheid van Sport en Recreatie Rotterdam om het beheer van de sporthal Mercatus en het uitbaten van de Mercantine op zich te nemen. Na intens overleg met de leden wordt de uitdaging aangegaan, wat voor de vereniging een extra inkomstenbron betekend en voor de leden een veel gunstiger prijsbeleid oplevert; daarmee keert ook de samenhang en band tussen de leden weer terug. Vanaf seizoen 2005-2006 heet de vereniging weer gewoon Volley Zuid, en speelt spoedig daarna in nieuwe kleuren zwart-oranje. Dat seizoen wordt Heren 1 kampioen en promoveert naar de Regiodivisie. Het ledental van Volley Zuid is dan inmiddels al gegroeid naar ca. 250 leden! Het damesteam van Volley Zuid wisselt regelmatig tussen de promotieklasse en de Regiodivisie. Het eerste herenteam beleeft in het seizoen 2011-2012 een fantastisch jaar en weet zelf promotie naar de 2e divisie af te dwingen. Van 2012 tot 2016 spelen zij dan ook op dit landelijke niveau. In het seizoen 2013-2014 degradeerde ze voor 1 jaar naar de Regiodivisie om daar weer direct uit te promoveren. In dat seizoen won het eerste herenteam wel de Regiobeker. De overige teams leveren elk jaar wel een paar kampioenschappen. Hierdoor is er een mooie piramide ontstaan van dames 1 naar dames 7 en van heren 1 tot heren 6. In 2015 is Volley Zuid doorgedrongen tot de laatste 10 van leukste vereniging van Rotterdam. Waar we in 2000 nog met de prijs vandoor gingen, was het dit keer een andere club die werd verkozen tot leukste club